در این میان ساز و کار تحقق این دو نهاد اساسی را باید در جامعه مدنی و سازمان های غیردولتی و مردم نهاد جستجو کرد و بطور کلی می توان گفت که این مهم از بهترین و شاخص ترین مکانیسم ها برای برانگیختن دغدغه ها با هدف تأمین صلح و عدالت در جوامع انسانی به شمار می آیند. این سازمان ها در ساحت های عمومی و تخصصی گوناگون مانند توسعه فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، رفع فقر و تبعیض، اجرای حقوق بشر، پاسداشت کرامت انسانی، توسعه پایدار، حفاظت از محیط زیست و… با امعان نظر به نیازهای محلی، منطق های و بین المللی در مقیاس های مختلف، پا به عرصه وجود نهاده و به بهبود شرایط زندگی و حفظ صلح و آرامش و پاسداشت عدالت در جامعه بشری کمک می نمایند. سازمان های مردم نهاد نه تنها در بسیاری از موارد موفق به تغییر نگرش، تحول و اصالح در حرکت اجتماع می شوند، بلکه با ایجاد زمینه آگاهی، شفافیت و تجلی استعدادهای کنشگران بالقوه درباره مسائل مختلف حوزه صلح و عدالت، به جامعه مساعدت چشم گیری می نمایند. این سازمان ها رویکردهای نظارتی و خود الزامی را در دولت ها و نهادهای وابسته به آن و همچنین بخش های خصوصی و آحاد مردم، تقویت و تشویق می نمایند.

  اینک در نیمه ماه متبرک رمضان و میلاد پرسعادت امام مجتبی (ع)؛ امام صلح و عدالت و کریم اهل بیت که به واسطه سخاوتمندی و تکریم ضعفا و فقرا و اقشار محروم جامعه، متصف به این اوصاف عالیه انسانی گردیده و به عنوان اسوه صلح ورزی و عدالت خواهی، بر تارک تاریخ بشریت و دفتر افتخار انسانیت می درخشند و با توجه به دردهای امروز جامعه بشری که مرهمی جز صلح و عدالت برای آن نمی توان یافت، بایسته و شایسته است که با بهره گیری از رهیافت های صلح این امام همام بر ضرورت پی ریزی نهادی حقوق بشری و اجتماعی در مقیاسی جهانی با هدف ارتقاء صلح و عدالت از طریق ابزارهای مؤثر روشنگری، آگاهی بخشی، نظارت و پایش، تحقیق و پژوهش، آموزش و فرهنگ سازی، میانجی گری و تسهیل گری …، همراه با بهره گیری از ظرفیت متخصصان و کنشگران حوزه های مختلف فلسفه، اخلاق و حقوق بشر و تمامی دلسوزان و دغدغه مندان جوامع و ملیت ها، فرجام نیک جامعه بشری، تصریح و تأکید نمود؛ بدان امید که صلح و عدالت بر جامعه انسانی مستولی گردد.