ششمین کنگره بین ­المللی حقوق پزشکی در ساری برگزار شد.

ششمین کنگره بین المللی حقوق پزشکی با محوریت حقوق دندانپزشکی در تاریخ سوم و چهارم مرداد ماه ۱۴۰۳ با همت و همکاری مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی و پژوهشکده علوم دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، انجمن علمی حقوق پزشکی ایران و دانشگاه علوم پزشکی مازندران، در تالار همایش های مصباح مجتمع آموزشی پیامبر اعظم (ص) دانشگاه علوم پزشکی مازندران برگزار شد.

در این کنگره که ریاست آن را دکتر محمود عباسی و دبیر علمی آن بر عهده خانم دکتر مریم سادات محقق داماد و دبیر اجرایی آن بر عهده دکتر سید رضا احسانپور بود، اساتید، دانشجویان و پژوهشگران حوزه های  فقهی، حقوقی، اخلاقی، پزشکی و داندانپزشکی ... حضور داشتند. 
در آیین افتتاحیه این کنگره جناب آقای دکتر عباس کریمی استاد برجسته حقوق ایران بعنوان سخنران افتتاحیه کنگره، ضمن تقدیر و تشکر از برگزارکنندگان این رویداد علمی، بویژه جناب دکتر غلامی ریاست دانشگاه علوم پزشکی مازندران و ریاست افتخاری کنگره و جناب دکتر احسانپور دبیر اجرایی کنگره، از جناب آقای دکتر محمود عباسی، رئیس کنگره  به عنوان پدر علم حقوق پزشکی ایران یاد کرد و از تلاش های ایشان در دهه های اخیر که به تکوین و توسعه دانش حقوق پزشکی در کشور انجامیده است، تمجید و تحسین به عمل آورد. وی که در زمینه مسئولیت مدنی ناشی از خطاهای پزشکی سخن می گفت با اشاره به تقسیم بندی خطاها به زمینه شش مؤلفه و وجوه مختلف خطاها به بررسی و ارزیابی خطاهای پزشکی از منظر فقه اسلام و حقوق پزشکی پرداخت. وی با نقد دیدگاه های رایج فقهی و حقوقی در زمینه خطاهای پزشکی، تلاش کرد تعریف دقیقی از خطاهای پزشکی منطبق با واقعیات اجتماعی و احکام فقهی و حقوقی حاکم بر آن ارائه دهد که مورد استقبال شرکت کنندگان و اندیشمندان حاضر در کنگره قرار گرفت.
دکتر عباس کریمی - رئیس انجمن آیین دادرسی مدنی ایران که ریاست نخستین پانل تخصصی کنگره در زمینه پیشگیری از خطاهای پزشکی و دندانپزشکی را بر عهده داشت در جمع بندی سخنرانی های بیان شده در این نشست، خطاهای پزشکی را چهارمین علل و عوامل مرگ و میر در کشور توصیف کرد و ابراز امیدواری نمود که با روی کار آمدن رئیس جمهوری خردمند و حکیم از خانواده نظام سلامت که سکاندار دستگاه اجرایی کشور است با بهره گیری از تدابیر پیشگیرانه شاهد تحولی اساسی در این زمینه باشیم.
وی از جمله این تدابیر پیشگیرانه را همان تجربه زیسته نظام سلامت در زمینه پیشگیری اولیه و ثانویه و ثانویه عنوان کرد که در نظام حقوقی و جرم‌شناسی پزشکی نیز قابل تعمیم است.